TREBINJE – Da se rodio na Savin dan danas bi postao punoljetan, danas bi, kako kod nas u Hercegovini kažu, bio momak za ženidbu, a umjesto toga ja mu punih 18 godina obilazim grob, rekao je Rade Aleksić iz Trebinja o svom pokojnom sinu Srđanu.
Njegovog sina Srđana Aleksića mnogi pamte kao mladića koji je braneći prijatelja Bošnjaka od pijanih rezervista u samom centru grada dobio batine u januaru ratne 1993. godine, od kojih je nekoliko dana nakon toga, na Svetog Savu, preminuo u trebinjskoj Opštoj bolnici. Hrabri momak je ušao u legendu koja govori o onom bratstvu i jedinstvu o kome je učio u školi, ali i u legendu koja govori o čovjeku, a koju je, kaže njegov otac Rade, učio kod kuće.
“I vama mogu da kažem ono što sam govorio nedavno u Pančevu, prilikom otkrivanja spomen-ploče i prolaza sa njegovim imenom, koje opominje da prvog čovjek koga tada sretnu moraju smatrati prijeteljem, osjećati ga kao čovjeka”, govori potreseni Rade Aleksić.
Po povratku iz Pančeva, gdje je na inicijativu lokalne Građanske akcije, u sklopu proslave Dana grada, posavljanje spomen-ploče bila centralna manifestacija, Rade Aleksić je o svemu obavijestio i načelnika opštine Trebinje Dobroslava Ćuka.
Tada je rečeno i da Sportski tereni “Srđan Aleksić”, koje je u Trebinju izgradio košarkakški as Dejan Bodiroga, svakakao podsjećaju na dobrotu i plemenitost koju sobom nosi svaki čovjek, ali da oni neće biti i jedini koji će nositi Srđanovo ime.
“Nije bitno da li su to sportski tereni, ulica, prolaz, park, već smatram da je mnogo važnije što je u proteklih 18 godina sve više onih ljudi koji, usvajajući Srđana, postaju plemenitiji i sve više staju u zaštitu dobrote, a meni je naročito drago što je to tako”, kaže Rade.
Dobrota koja ni u tim ratnim vremenima u Trebinju nije izgubila smisao, otjelotvorena u Srđanu i brojnim neznanim Srđanima, prouzrokovala je da se imenom ovoga čuvenog Trebinjca danas širom bivše Jugoslavije nazivaju brojne ulice.
Osim Pančeva, ulicu Srđan Aleksić je dobilo i Sarajevo, Novi Sad, a Rade Aleksić kaže da su ga različite organizacije obavještavale o želji da ulice, trgovi, parkovi u njihovim gradovima dobiju ime njegovog pokojnog sina, poput mladih Foče, Tuzle, Bihaća, pa je čak obaviješten i da je gradonačelnik Podgorice izjavio da bi i taj grad trebalo da da neko obilježje u znak Srđanovog djela.
“Vrijeme prolazi i dobro je da Srđanova dobrota nije zaboravljena, ne zbog njega samog ili mene, ili bilo koga iz naše familije, već zbog sve veće svijesti da je smisao života samo u spremnosti da jedni drugima pomognemo”, kaže Rade.
Srđanove povelje za hrabrost i čovječnost, poput one od Helsinškog komiteta, Rade ljubomorno čuva kao jednu od najdražih uspomena na sina.
Uspomene na ovog mladića čuvaju i njegovi drugovi, čuva je i Alen Glavović kome je Srđan spasio život, a koji iz daleke Švedske dođe svakoga ljeta na grob svoga druga i u posjetu njegovom ocu.
Uspomenu na Srđana čuva i brojna omladina iz svih krajeva svijeta koji, iako ga nikada nisu ni očima vidjeli, pišu njegovom ocu, a on čuva njihova pisma, takođe za uspomenu.
Uskoro film
Reditelj Srdan Golubović u narednom mjesecu počinje snimanje filma “Krugovi”, koji govori o herojskom činu Srđana Aleksića.
Golubović kaže da ga je privukla moralna potka istinitog događaja, a radnja sa izmijenjenim imenima likova prati trojicu ljudi, Bošnjaka Harisa, koji živi u Njemačkoj, Markovog oca Ranka, koji živi u Trebinju, i Markovog najboljeg prijatelja Nebojšu, koji živi u Beogradu.
TREBINJE – Da se rodio na Savin dan danas bi postao punoljetan, danas bi, kako kod nas u Hercegovini kažu, bio momak za ženidbu, a umjesto toga ja mu punih 18 godina obilazim grob, rekao je Rade Aleksić iz Trebinja o svom pokojnom sinu Srđanu.
Njegovog sina Srđana Aleksića mnogi pamte kao mladića koji je braneći prijatelja Bošnjaka od pijanih rezervista u samom centru grada dobio batine u januaru ratne 1993. godine, od kojih je nekoliko dana nakon toga, na Svetog Savu, preminuo u trebinjskoj Opštoj bolnici. Hrabri momak je ušao u legendu koja govori o onom bratstvu i jedinstvu o kome je učio u školi, ali i u legendu koja govori o čovjeku, a koju je, kaže njegov otac Rade, učio kod kuće.
“I vama mogu da kažem ono što sam govorio nedavno u Pančevu, prilikom otkrivanja spomen-ploče i prolaza sa njegovim imenom, koje opominje da prvog čovjek koga tada sretnu moraju smatrati prijeteljem, osjećati ga kao čovjeka”, govori potreseni Rade Aleksić.
Po povratku iz Pančeva, gdje je na inicijativu lokalne Građanske akcije, u sklopu proslave Dana grada, posavljanje spomen-ploče bila centralna manifestacija, Rade Aleksić je o svemu obavijestio i načelnika opštine Trebinje Dobroslava Ćuka.
Tada je rečeno i da Sportski tereni “Srđan Aleksić”, koje je u Trebinju izgradio košarkakški as Dejan Bodiroga, svakakao podsjećaju na dobrotu i plemenitost koju sobom nosi svaki čovjek, ali da oni neće biti i jedini koji će nositi Srđanovo ime.
“Nije bitno da li su to sportski tereni, ulica, prolaz, park, već smatram da je mnogo važnije što je u proteklih 18 godina sve više onih ljudi koji, usvajajući Srđana, postaju plemenitiji i sve više staju u zaštitu dobrote, a meni je naročito drago što je to tako”, kaže Rade.
Dobrota koja ni u tim ratnim vremenima u Trebinju nije izgubila smisao, otjelotvorena u Srđanu i brojnim neznanim Srđanima, prouzrokovala je da se imenom ovoga čuvenog Trebinjca danas širom bivše Jugoslavije nazivaju brojne ulice.
Osim Pančeva, ulicu Srđan Aleksić je dobilo i Sarajevo, Novi Sad, a Rade Aleksić kaže da su ga različite organizacije obavještavale o želji da ulice, trgovi, parkovi u njihovim gradovima dobiju ime njegovog pokojnog sina, poput mladih Foče, Tuzle, Bihaća, pa je čak obaviješten i da je gradonačelnik Podgorice izjavio da bi i taj grad trebalo da da neko obilježje u znak Srđanovog djela.
“Vrijeme prolazi i dobro je da Srđanova dobrota nije zaboravljena, ne zbog njega samog ili mene, ili bilo koga iz naše familije, već zbog sve veće svijesti da je smisao života samo u spremnosti da jedni drugima pomognemo”, kaže Rade.
Srđanove povelje za hrabrost i čovječnost, poput one od Helsinškog komiteta, Rade ljubomorno čuva kao jednu od najdražih uspomena na sina.
Uspomene na ovog mladića čuvaju i njegovi drugovi, čuva je i Alen Glavović kome je Srđan spasio život, a koji iz daleke Švedske dođe svakoga ljeta na grob svoga druga i u posjetu njegovom ocu.
Uspomenu na Srđana čuva i brojna omladina iz svih krajeva svijeta koji, iako ga nikada nisu ni očima vidjeli, pišu njegovom ocu, a on čuva njihova pisma, takođe za uspomenu.
Uskoro film
Reditelj Srdan Golubović u narednom mjesecu počinje snimanje filma “Krugovi”, koji govori o herojskom činu Srđana Aleksića.
Golubović kaže da ga je privukla moralna potka istinitog događaja, a radnja sa izmijenjenim imenima likova prati trojicu ljudi, Bošnjaka Harisa, koji živi u Njemačkoj, Markovog oca Ranka, koji živi u Trebinju, i Markovog najboljeg prijatelja Nebojšu, koji živi u Beogradu.
V.D. / Nezavisne novine
